Έχουμε καιρό για μετάνοια...

Κάποτε ένας Γέροντας αξιώθηκε από θεία Οικονομία να παρακολουθήσει μία συγκέντρωση δαιμόνων...

Σ' αυτήν την συγκέντρωση μαζεύτηκαν πάρα πολλοί δαίμονες και συζητούσαν με τι τρόπο να ρίξουν τους ανθρώπους στην αμαρτία, για να κολαστούν μαζί τους στην αιώνια κόλαση.

Ο ένας ελεγε: «Νά πουμε στόν κόσμο ότι δέν υπάρχει Θεός.» Ο άλλος «ότι δεν υπάρχει μετά θάνατον ζωή». Ο τρίτος: «ότι δεν υπάρχει κόλαση και παράδεισος». Ο τέταρτος: «Νά τους παρακινούμε να βλασφημούν». Ο πέμπτος: «Νά τους ρίχνουμε στην πορνεία, στην μοιχεία και σε όλα τα σαρκικά αμαρτήματα».

Όλοι οι δαίμονες, ο καθένας χωριστά, είπε την γνώμη του. Υπήρχε όμως κι ένας δαίμονας που δεν είχε μιλήσει καθόλου.

Τότε οι άλλοι δαίμονες τον ρώτησαν:
«Εσύ, γιατί δεν μας είπες τη γνώμη σου;» Τότε αυτός τους απάντησε ως εξής:

«Εγώ έχω τη γνώμη να πούμε στους ανθρώπους ότι υπάρχει Θεός, υπάρχει μετά θάνατον ζωή, υπάρχει κόλαση και παράδεισος. Αρκεί να πούμε στους ανθρώπους ότι έχουν ακόμη καιρό για να μετανοήσουν».

Στο τέλος, όλοι οι δαίμονες συμφώνησαν με την γνώμη αυτή και αποφάσισαν να λένε στους ανθρώπους ότι θα ζήσουν πολλά χρόνια και έχουν ακόμη πολύ καιρό μπροστά τους για να μετανοήσουν.

Ο καλός αυτός Γέροντας έφριξε γι' αυτήν την παγίδα των δαιμόνων και παρακαλούσε τον Θεό να φωτίζει τους ανθρώπους να μετανοούν γρήγορα και να είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή προς αναχώρηση για το αιώνιο ταξίδι και να μην πέφτουν σ' αυτήν την φοβερά παγίδα των δαιμόνων.

Από τόν «Ευεργετινό»