Αυτοκριτική την εποχή του κορονοϊού

Εἶναι καιρός νά διακρίνουμε τίς ἁμαρτίες, τά πάθη, τήν ἀπιστία, τήν χλιαρότητα και τήν δειλία μας καί νά βάλουμε ἀρχή μετανοίας

Ἀγαπητοί μου ἐνορίτες,

Διανύουμε τόν πέμπτο μήνα ἀπό τήν ἡμέρα πού μᾶς ἐπιβλήθηκαν μέτρα προστασίας ἀπό ἕναν ἰό, τόν covid-19.

…………………………………………………………………………………………………………

Λίγες σκέψεις θά ἤθελα νά μοιρασθῶ μαζί σας καί νά κάνουμε ὅλοι μία αὐτοκριτική, βλέποντας τόν ἑαυτό μας πῶς συμπεριφέρθηκε κατ’ αὐτή τήν περίοδο καί συνεχίζει ἀκόμη νά συμπεριφέρεται.

Ἀρκετοί τρομοκρατήθηκαν, ἀπομονώθηκαν, ἔλαβαν ὑπερβολικά μέτρα προφυλάξεως. Ἄραγε, ἐμεῖς οἱ χριστιανοί θά ἔπρεπε νά τρομοκρατηθοῦμε ἀπ’ αὐτήν τήν κατάσταση; Μήπως δέν ἀρρωστήσαμε ἄλλες φορές; Μήπως δέν ταλαιπωρηθήκαμε σέ ἰατρεῖα καί νοσοκομεῖα; Μήπως δέν θά ἔλθει ἡ ὥρα νά πεθάνουμε κάποια φορά; Μήπως σήμερα δέν διαφεντεύει ὁ Θεός; Δέν εἶναι Αὐτός ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου; Γιατί τόσος φόβος καί τόσος πανικός;

Μέσα στήν Ἁγία Γραφή πουθενά δέν ὑπερτονίζεται ἡ ὑγεία ὡς τό πρώτιστο καί ὕψιστο ἀγαθό, οὔτε εἶναι αὐτός ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας. Παντοῦ διαφαίνεται τό αὐχμηρό τῆς ζωῆς, τό ἔμπονο, τό πρόσκαιρο, τό παροδικό. Παντοῦ προβάλλεται ἡ Αἰώνια ζωή καί ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Αὐτά προβάλλονται ὡς ὁ σκοπός τῆς ἐφήμερης ζωῆς μας.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τό τονίζει στήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή του, «οὐ γάρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (ΙΓ΄ 14). Δέν εἶναι ἐδῶ, αὐτή ἡ γῆ, ὁ παντοτινός τόπος διαμονῆς μας, ἀλλά μέ πόθο καί μέ ἐνδιαφέρον ζητοῦμε νά πᾶμε στή μελλοντική πατρίδα μας, τήν οὐράνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ!

Ἀσφαλῶς, καί θά διαφυλάξουμε τήν ὑγεία μας, βεβαίως καί θά προστατεύσουμε τούς διπλανούς μας. Ὅμως δέν θά τό ἐπιχειρήσουμε ἀπό μόνοι μας. Δέν θά ἐνεργήσουμε ἐρήμην τοῦ Θεοῦ. Οὔτε μέ τίς δικές μας μόνο δυνάμεις καί τρόπους καί ἱκανότητες. Οἱ πιστοί χριστιανοί δέν κάνουν τίποτα χωρίς τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, χωρίς τήν ἀντίληψή Του, τό ἐνδιαφέρον Του, τήν ἐπίκλησή Του. Οἱ πιστοί χριστιανοί ζοῦν μυστηριακά, ἐκκλησιαστικά, κι ὄχι αὐτονομημένα ἀπό τόν Θεό, δέν ζοῦν γήινα καί κοσμικά. Χρησιμοποιοῦν τόν κόσμο καί τά τοῦ κόσμου ἀλλά δέν περιμένουν τή βοήθεια καί τήν λύτρωση ἀποκλειστικά ἀπό τόν κόσμο. Ἡ βοήθεια καί ἡ λύτρωση ἔρχονται ἀποκλειστικά ἀπό τόν Θεό, «ἡ βοήθειά μου παρά Κυρίου τοῦ ποιήσαντος τόν οὐρανόν καί τήν γῆν» (Ψαλμός ΡΚ΄ 2).

…………………………………………………………………………………………………………

Ἡ περίοδος αὐτή πού πέρασε ἔφερε στήν ἐπιφάνεια κάποια πολύ σπουδαῖα καί ἐνδιαφέροντα ὑπαρξιακά καί θεολογικά θέματα. Ἔκανε φανερό τόν ἐσωτερικό μας ἑαυτό. Ἀπέδειξε τήν πνευματική μας ἀνεπάρκεια.

Φανέρωσε ὅτι, δέν εἴχαμε τήν ἀπόλυτη πίστη μας στόν Θεό, ἀλλά εἴχαμε ἐμπιστοσύνη καί σέ ἄλλες μεθόδους καί τρόπους προστασίας, τούς ὁποίους θεωρούσαμε πιό ἀποτελεσματικούς.

Δέν εἴχαμε τό στήριγμά μας στήν Ἐκκλησία καί στά μυστήριά της. Στήριγμά μας ἦταν ἡ ἐνημέρωση ἀπό τά ΜΜΕ καί ἡ ἐπιστήμη. Στήριγμά μας ἦταν ἡ ἀκριβής ἐφαρμογή τῶν ποικίλων μέτρων καί κανόνων προστασίας τῆς ὑγείας μας.

Φοβηθήκαμε τούς χώρους τῶν Ἱερῶν Ναῶν, τούς πιστούς δίπλα μας, φοβηθήκαμε τόν Ἱερέα, τά ἀντικείμενα πού βρίσκονται μέσα στούς Ναούς, φοβηθήκαμε τίς Ἅγιες εἰκόνες, τά Ἅγια λείψανα, τό Ἅγιο λάδι τοῦ Εὐχελαίου, τόν ἁγιασμό, τήν Θεία Κοινωνία!!! Φοβηθήκαμε μήπως αὐτά μᾶς μεταδώσουν τήν ἴωση καί τόν θάνατο. Φάνηκε ὅτι ἀγνοούσαμε τήν ἱερότητά τους καί τήν ἄντληση εὐλογίας καί χάριτος καί δυνάμεως καί προστασίας καί ὑγείας καί ζωῆς ἀπό ὅλα αὐτά!

…………………………………………………………………………………………………………

Μετά ἀπό αὐτές τίς διαπιστώσεις καί ἐπειδή αὐτή ἡ ἰδιόρυθμη κατάσταση συνεχίζεται, καί ἐπειδή λόγω τῆς ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ τά πράγματα θά βαίνουν πρός τό χειρότερο, εἶναι καιρός νά ἀνανήψουμε πνευματικά, νά πλησιάσουμε τό Φῶς καί τήν Ἀλήθεια καί τήν Ζωή, πού εἶναι ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός μας. Μή μᾶς κοροϊδεύουν, μήν πλανόμαστε. Δέν ὑπάρχει πουθενά ἀλλοῦ ἀσφάλεια καί εἰρήνη. Ἄν θέλουμε νά ἀπομακρύνουμε ὅλες αὐτές τίς ἀνασφάλειες καί τίς φοβίες, ὁ μόνος τρόπος εἶναι νά πλησιάσουμε τόν ἀληθινό Θεό, τόν πραγματικό Δημιουργό καί προνοητή μας. Νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημά Του.

Ὅμως, στόν κατά Θεόν τρόπο ζωῆς δέν ἀρκοῦν τά ἡμίμετρα, δέν ἀρκοῦν οἱ τυπικότητες, οὔτε οἱ ὑποκριτικές παραστάσεις μας. Δέν ἀρκεῖ ἡ ἡμιμάθεια τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ οὔτε ἡ ἐπιλεκτική ἐργασία τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Δέν ἀρκεῖ ἡ τήρηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ κατά τρόπο νομικό. Δηλαδή ὡς νόμοι, ὡς διαταγές, ὡς ἐντολές.

Αὐτό τό ὁποῖο θά μᾶς βοηθήσει νά ξεπεράσουμε ὁποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση εἶναι ἡ σέ βάθος καί πλάτος ὁλοκληρωτική ἀλλαγή μας. Εἶναι, αὐτό πού συνεχῶς κηρύττει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, εἶναι ἡ ΜΕΤΑΝΟΙΑ!

Ἡ μετάνοια εἶναι ἡ εἰλικρινής προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νά ἀγαπήσει τόν Θεό καί νά ζήσει αὐθόρμητα καί ἀβίαστα ὅπως Ἐκεῖνος τό ἐπιθυμεῖ. Ἡ μετάνοια εἶναι ἡ ἔνθεη ζωή χωρίς ἐξαναγκασμό καί βία καί συνταγές ἀλλά ὡς ἀπόρροια τῆς εἰλικρινοῦς ἀγάπης τοῦ Ἁγίου Θεοῦ.

Ὁ Θεός μᾶς περιμένει νά μετανοήσουμε εἰλικρινά καί ὁλοκληρωτικά. Νά μετανοήσουμε ἀποφασιστικά καί χωρίς ἐπιστροφές στήν ἁμαρτία, χωρίς ἐκπτώσεις, καί πρό παντός καθαρά, χωρίς ἀναμίξεις μέ κοσμικά στοιχεῖα.

Νά μή μετανοοῦμε κατά καιρούς καί περιστάσεις καί ἀνάγκες, μέ ἁπλά λόγια, μόνο ὅταν ἔχουμε ζόρι, ἀλλά νά ἀποκτήσουμε πνεῦμα μετανοίας, τό ὁποῖο θά πρέπει νά τό ἐγκολπωθοῦμε καί μέ τό ὁποῖο θά βαδίζουμε σταθερά τήν ὀρθή ὁδό τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι οἱ ἄλλοι τρόποι ζωῆς μετανοίας εἶναι λαθεμένοι, γι’ αὐτό καί εἶναι βαρεῖς καί δύσκολοι, κουραστικοί καί ἀναποτελεσματικοί. Γι’ αὐτό καί οἱ ἄνθρωποι κουράζονται ἤ ἀπογοητεύονται, καί κάποια στιγμή ἀπελπίζονται καί σταματοῦν τήν πνευματική ζωή. Ἐπειδή δέν ζοῦν σωστά τήν ζωή τῆς μετάνοιας. Ἡ ζωή τῆς μετανοίας θέλει ἀκρίβεια, θέλει συνέπεια, θέλει φιλότιμο. Θέλει τόν ὅλο ἄνθρωπο καί ὄχι ἕνα μέρος του.

Ὁ πιστός ὁ ὁποῖος ἔχει ἀποκτήσει τό πνεῦμα τῆς μετανοίας δέν κουράζεται νά ζεῖ τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, δέν παραιτεῖται ἀπό τήν ἀσκητικότητα τοῦ Εὐαγγελίου, δέν ἀφήνει τόν σταυρό τοῦ Χριστοῦ, δέν ἀπελπίζεται. Καθ’ ὅλη αὐτή τήν πνευματική του πορεία ἔχει συνοδοιπόρο τόν ἐσταυρωμένο γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους Κύριο Ἰησοῦ Χριστό! Ἔχει πλῆθος συνοδοιπόρων, ὅλους τούς Ἁγίους τοῦ Θεοῦ. Ἔχει γνήσια πρότυπα μετανοίας καί βοηθούς πραγματικά ἰσχυρούς!

…………………………………………………………………………………………………………

Εἶναι καιρός, ἀγαπητοί μου, νά διακρίνουμε τά λάθη μας, τίς ἁμαρτίες μας, τά πάθη μας, τήν ἀπιστία μας, τήν χλιαρότητά μας, τήν δειλία μας καί νά βάλουμε ἀρχή μετανοίας.

Μέσα στήν Ἁγία Γραφή εἶναι πολλά τά γεγονότα τῆς ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων ἀπό τόν Θεό καί τῶν φρικτῶν καταστάσεων πού ἐπηκολούθησαν. Καταστράφηκαν ἄνθρωποι, ἔσβησαν οἰκογένειες, διαλύθηκαν χωριά, πόλεις, κράτη. Ἐξαφανίσθηκαν λαοί ἀπό προσώπου γῆς! Ἐνῶ ἀντιθέτως εἶναι πάμπολλα τά γεγονότα τῆς μετάνοιας ἀνθρώπων καί λαῶν μέ ἐμφανῆ τά ἀγαθά ἀποτελέσματα. Ἁγίασαν ἄνθρωποι, ἀπομακρύνθηκαν δυστυχίες, διασώθηκαν πόλεις, μεγαλούργησαν λαοί.

Ἡ μετάνοια εἶναι ἡ πιό συμπαθής ἀνθρώπινη πράξη στόν Θεό. Εἶναι τό ἀρχικό κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι τό ἔντονο κήρυγμα ὅλων τῶν προφητῶν. Εἶναι ἡ συνεχής φωνή τῆς Ἐκκλησίας. Θά εἶναι τό ἀφυπνηστικό κήρυγμα τῶν δύο προφητῶν στά χρόνια τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἡ μετάνοια ἐκμηδενίζει ὅλα τά μηχανήματα τοῦ διαβόλου. Ἡ μετάνοια θά γεμίσει τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ!!!

Ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός, ὡς Δημιουργός μας, μᾶς ἔδωσε ἕνα κανόνα ζωῆς, τόν ὁποῖο ἄν τηροῦμε, θά ἐπιτύχουμε τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο μᾶς ἔπλασε. Θά μπορέσουμε, δηλαδή, νά φθάσουμε στό «καθ’ «ὁμοίωσιν Θεοῦ», νά γίνουμε θεοί κατά χάριν! Ἐπειδή ἔτσι τό θέλει ὁ Θεός! Ἐμεῖς, ὅμως, μέ τήν ἀπροσεξία μας καί κυρίως μέ τό αὐτονομιστικό πνεῦμα, συνεχῶς ἀπομακρυνόμαστε ἀπό τόν Θεό, πράττουμε τά ἀντίθετα ἀπό τό θέλημά του, ὑπακούοντας στόν ἀποστάτη καί ἐχθρό τοῦ Θεοῦ, τόν Διάβολο, καί τά ἀποτελέσματα εἶναι ὀδυνηρά. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, καθημερινά τό διαπιστώνει αὐτό. Καί γι’ αὐτό μετανοεῖ.

…………………………………………………………………………………………………………

Ἡ ἀσύστολη ἁμαρτωλή πνευματική κατάσταση τῆς σύγχρονης Ἑλλαδικῆς κοινωνίας ἀποτελεῖ φοβερή πρόκληση καί ἀναίδεια καί ἀσέβεια πρός τό Πανάγιο πρόσωπο τοῦ Θεοῦ. Συγχρόνως ἀποτελεῖ καί ἐγκληματική ὑποτίμηση καί προσβολή τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας

…………………………………………………………………………………………………………

Ἀπομακρυνόμενος ἀπό τόν Θεό ὁ ἄνθρωπος, τό μόνο πού καταφέρει εἶναι νά ἀπομακρύνεται ἀπό τήν προστασία τοῦ Θεοῦ, καί ἔτσι μόνος καί ἀδύναμος νά γίνεται εὔκολο θύμα τοῦ ἀπ’ ἀρχῆς μισανθρώπου διαβόλου.

…………………………………………………………………………………………………………

Ἄν θά θέλαμε νά γλυτώσουμε ἀπό τήν κακία καί τό μίσος τοῦ διαβόλου, καί ἐμεῖς καί ἡ κοινωνία στήν ὁποία ζοῦμε, ὁ μόνος τρόπος καί ἡ μόνη λύση εἶναι νά μετανοοῦμε διαρκῶς, γνωρίζοντας καί πράττοντας τό ἅγιο καί σωτήριο θέλημα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ περίοδος τῆς «πανδημίας» τοῦ κορωνοϊοῦ μᾶς φανέρωσε τήν πνευματική ἀνεπάρκειά μας, τήν γύμνια μας, τήν φτώχεια μας. Ὁ Θεός ἐπιτρέπει τέτοιες καταστάσεις, γιά νά ταπεινωνόμαστε, νά βλέπουμε ποιοί εἴμαστε καί ποιοί πρέπει νά γίνουμε.

Ἔρχονται πιό δύσκολες καταστάσεις, ἕνεκα τῆς ἀμετανοησίας μας. Ἐμεῖς, δυστυχῶς, συνεχίζουμε νά ἁμαρτάνουμε. Ὁ Θεός, εὐτυχῶς, μακροθυμεῖ, δίνοντάς μας χρόνο καί εὐκαιρίες γιά νά μετανοοῦμε καί νά ἐνδυναμωνόμαστε. Μήν τό θεωροῦμε ἀδυναμία Του. Μή δείχνουμε ἀμέλεια. Μή δείχνουμε ἀδιαφορία.
Ἄς δείξουμε προθυμία καί ἐνδιαφέρον γιά μετάνοια. Ἔτσι, μποροῦμε νά σώσουμε καί τόν ἑαυτό μας καί ὁλόκληρη τήν κοινωνία.

Μέ πόνο πολύ καί ἐλπίδα γιά ἄμεση καί εἰλικρινή μετάνοια,

ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Λ. Βασιλείου

Πηγή: siatistaagiosnikolaos.gr