«Μια φορά, συνάντησα έναν άγγελο...» π. Φώτιος Παρκς

Μια φορά στο Τζόρντανβιλ συνάντησα έναν άγγελο. Αυτός ο άγγελος αφιέρωσε λίγο από τον χρόνο του για να με διορθώσει και να με προκαλέσει να δω την ομορφιά, την αγιότητα, σε κάθε άνθρωπο κι όχι μόνο σε λίγους εκλεκτούς.

Ένα σημαντικό κομμάτι της πίστης μας είναι η προσκύνηση ιερών τόπων. Κάποιοι αγιασμένοι τόποι, όπως το μοναστήρι Αγίας Τριάδος, είναι εξαιρετικά μοναδικοί, καθώς σου δίνουν την ευκαιρία να προσευχηθείς στον Θεό, προσκυνώντας τον τάφο ενός αγίου ανθρώπου. Σ` αυτές τις μοναδικές στιγμές, ευχαριστούμε τον Θεό για τη ζωή του αναπαυόμενου εκεί ανθρώπου και παρακαλούμε να αξιωθούμε κι εμείς να ζήσουμε μια ζωή αγιότητος σαν τη δική του.

Πριν μερικά χρόνια, είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ τον τάφο του Αδελφού Jose Munoz-Cortes στο Τζόρντανβιλ. Αυτός ο τάφος αποτελούσε το μέρος ανάπαυσης του Αδελφού Jose, ενός αγιασμένου ανθρώπου που μαρτύρησε το 1997. Δυστυχώς, εξομολογούμαι ότι υπάρχουν φορές που υπερενθουσιάζομαι επισκεπτόμενος τέτοια αγιασμένα μέρη, αφιερωμένα σε εξαιρετικούς ανθρώπους. Μολονότι ένα ανάμεικτο συναίσθημα ενθουσιασμού και ευλάβειας είναι φυσιολογικό, μπορεί να γίνει υπερβολικό εάν είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Όταν πλησίασα το μεγάλο νεκροταφείο, εκείνο το καλοκαιρινό πρωινό στη Νέα Υόρκη, για να προσευχηθώ στον τάφο του Αδελφού Jose, ήμουν εκστατικός. Ήθελα να επισκεφθώ τον τάφο του καιρό πριν. Ο τάφος ήταν πολύ εύκολο να βρεθεί, αφού ήταν καλυμμένος με αναμμένα κεριά, διπλωμένα χαρτιά με προσευχές και εικόνες. Πρόσεξα έναν ψηλό άνδρα που στεκόταν κοντά στον τάφο. Ήταν αναμαλλιασμένος, με μακριά, ξανθά μαλλιά και κουρελιασμένα ρούχα. Δεν φορούσε παπούτσια και είχε μια τσάντα πλάτης, παραγεμισμένη με σάντουιτς με φυστικοβούτυρο. Είχε έντονα μπλε μάτια. Έμοιαζε με τον Huckleberry Finn (φανταστικός χαρακτήρας) όπως τον φαντάζομαι να είναι.

Πλησίασα τον τάφο και ρώτησα τον ξένο αν δεν είχε πρόβλημα να προσευχηθώ κι εγώ στον τάφο για λίγο. Εκείνος ένευσε ευγενικά και μου έκανε νόημα να περάσω προς τον τάφο. Καθώς προσευχόμουν, έλβεπα με την άκρη του ματιού μου ότι ο ξένος αυτός με κοιτούσε επίμονα. Δεν με κοίταζε ευγενικά, απαλά, αλλά με τρόπο που θύμιζε έναν μεγάλο προπονητή που παρακολουθούσε τον καλύτερό του αθλητή και μελετούσε την κάθε του κίνηση.

Μετά από λίγη ώρα τελείωσα την προσευχή μου, σταυροκοπήθηκα και απομακρύνθηκα από τον τάφο. Συγκινημένος από την εμπειρία αυτή, κοίταξα τριγύρω όλες τις άλλες ταφόπλακες, οι πιο πολλές από τις οποίες είχαν ονόματα γραμμένα στα ρωσικά, τα οποία δεν ήξερα άπταιστα. Είχα υπόψιν μου τους άγιους ιεράρχες που βρίσκονταν θαμμένοι στην κρύπτη της Εκκλησίας του μοναστηριού, αλλά μήπως υπήρχε και κάποιος άλλος άγιος άνθρωπος θαμμένος στο κοιμητήριο; Πάντως μια επίσκεψη στον τάφο ενός αγίου ανθρώπου δεν αρκούσε για μια μέρα. Ο παράξενος άνθρωπος πρόσεξε ότι κοίταζα τριγύρω στο κοιμητήριο (συνέχιζε να με κοιτάει) και με ρώτησε: «Πάτερ, ψάχνετε κάτι;» Απάντησα, ρωτώντας τον αν ήξερε αν υπάρχουν άλλοι άγιοι άνθρωποι θαμμένοι στο κοιμητήριο. Σκέφτηκε για λίγο και μετά μου έδειξε έναν τάφο στο βάθος και είπε, «Η Svetlana είναι θαμμένη εκεί πέρα... Αυτή είναι αγία.» Ενώ ετοιμάστηκα να τρέξω προς τον τάφο της Svetlana, ο παράξενος άνθρωπος μίλησε ξανά, διακόπτοντας την κίνησή μου, και είπε, «Αυτός εδώ είναι ο τάφος του Yuri, αυτός ήταν άγιος άνθρωπος.» Ο ενθουσιασμός μου ήταν μέχρι τον ουρανό σ`αυτό το σημείο. Τρεις άγιοι άνθρωποι σε ένα νεκροταφείο: είχα κάνει την τύχη μου!

Ξαναμίλησε και είπε, «Και εκεί πέρα είναι ο Alexsander... και εκεί είναι η Olga και ο Dmitri... και εκεί, η Elena...» Απαρίθμησε δεκάδες άλλα Σλαβικά ονόματα. Πρέπει να έμοιαζα με ζαλισμένο σκίουρο εκείνη τη στιγμή, προσπαθώντας να αποφασίσω πού θα πρωτοπάω για να προσκυνήσω όλους αυτούς τους τάφους. Εκείνος, μίλησε ήρεμα και αργά αυτή τη φορά: «Πάτερ, πρέπει να υπάρχουν χιλιάδες άγιοι θαμμένοι εδώ. Δεν νομίζω ότι έχει χρόνο να προσευχηθείς μπροστά σε όλους τους τάφους τους.» Μετά άρπαξε βιαστικά το σακίδιό του και άρχισε να απομακρύνεται σχεδόν ξυπόλητος.

Πιστεύω ότι αυτός ο ξένος ήταν ένα άγγελος μεταμφιεσμένος. Ήταν ένας αγγελιοφόρος σταλμένος να με προκαλέσει ή μάλλον να με διδάξει ότι η ομορφιά και η αγιότητα δεν βρίσκεται μόνο στους ειδικά επισημασμένους Αγίους της Ορθόδοξης πίστης μας. Υπάρχει ομορφιά, αγιότητα και η εικόνα του Θεού σε κάθε άνθρωπο, εάν επιλέξουμε να τη δούμε. Η εικόνα του Θεού είναι μέσα στον καθένα, ανεξάρτητα από το αν ο τάφος τους έχει κεράκια και γραπτές προσευχές πάνω. Μπορεί η εικόνα του Θεού να είναι καλυμμένη με πολλή βρωμιά από τα λάθη που έχουμε κάνει, αλλά αυτή η Εικόνα είναι εκεί, στον πυρήνα αυτού που πραγματικά είμαστε. Εκείνο που έμαθα αυτή τη μέρα από τον αγγελιοφόρο είναι ότι κάθε άνθρωπος έχει ομορφιά και αγιότητα μέσα του. Το πιο σημαντικό ερώτημα και η πρόκληση για μας, είναι αν επιλέγουμε να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε την ομορφιά σε κάθε άνθρωπο γύρω μας που είναι προικισμένος με την εικόνα του Θεού μέσα του, είτε είναι άγιος, είτε αμαρτωλός.

Ο αιδ. Φώτιος Παρκς, PhD. είναι Ιερέας της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, που ζει στη Βόρεια Καρολίνα με τη γυναίκα του και τους δύο γιούς του.

Πατήρ Φώτιος Παρκς
10/7/2020

Πηγή: orthochristian.com
Μετάφραση: Body & Soul™